Tarix boyu İmam Huseynin (əleyhissalam) qiyamı və onun əzadarlıq məclisləri haqqında vəhhabilər və digər Əhli-beyt (əleyhissalam) düşmənləri tərəfindən çoxlu şübhələr atılmışdır. Onlardan biri də İmam Huseynin (əleyhissalam) əzadarlıq məclislərinin bidət sayılmasıdır.

Müxaliflərimiz bu ayəyə istinad edərək deyirlər ki, ayədə “muminin” (möminlər) kəliməsi keçib və Peyğəmbərin (sallalahu əleyhi və alih) zövcələri möminlərin anasıdır. Nəticədə, kim Peyğəmbərin (sallallahu əleyhi və alih) zövcələrini möminlərin anası ünvanıyla qəbul etməsə, deməli həmin şəxs iman dairəsindən xaricdədir. Bu irada cavab vermək üçün iki müqəddimə quracağıq.

Hamımıza məlumdur ki, bu ayə Əmirəl-möminin İmam Əli (əleyhissalam) haqqında nazil olmuşdur və onun imamətinə olan aşkar dəlillərdən biridir. Lakin, əhli-sünnə alimlərindən Fəxr Razi bu ayə ətrafında irad bildirir və qeyd etdiyimiz mətləbi sual altına salmaq istəyir.

Hidayət imamlarının doqquzuncusu olan İmam Muhəmməd Təqi (əleyhissalam) 195-ci hicri-qəməri ilinin Rəcəb ayında (digər bir nəzərə görə mübarək Ramazan ayında) Mədinə şəhərində dünyaya göz açmışdır.

Qəbirlər, türbələr və ziyarətgahlardan söz düşdükdə müxaliflərimizin özlərinə dəlil bildikləri rəvayətlərdən biri də İmam Əlidən (əleyhissalam) nəql etdikləri hədislərdir. Hansı ki, bu rəvayətlərdə qəbirlərin yerlə bərabər səviyyədə olması və bunun əksini edənin isə kafir olması bəyan olunur.

“Əgər sən olmasaydın, fələkləri (aləmləri) yaratmazdım” qüdsi hədisi iki məzmunda nəql olunmuşdur. Birinci məzmun budur ki, Allah bu sözü yalnız Peyğəmbər (sallalahu əleyhi və alih) barəsində demişdir. Digər məzmun isə budur ki, bu söz Əhli-beyt (əleyhimussalam) haqqında deyilmişdir.

Tarix boyu Əhli-beyt (əleyhimussalam) və əza məclisləri ilə düşmənçilik edənlər belə irad etmişlər ki, hədislərdə ölənlərə çox ağlamaq və dözümsüzlük göstərmək qadağan olunmuşdur. Halbuki, şiələr imamların, məxsusən İmam Huseynin (əleyhimussalam) şəhadət günlərində həddindən artıq ağlayır, dözümsüzlük nümayiş etdirirlər.

Qurani-Kərimdə İmam Əlinin (əleyhissalam) imamət və rəhbərliyindən söz açan, fəzilətlərini sübut edən, o həzrəti İslam ümmətinin ən fəzilətlisi və İslam Peyğəmbərindən (sallallhu əleyhi və alih) sonra ümmətə rəhbər olduğunu göstərən ayələrdən biri “Vilayət” ayəsi adını daşıyan “Maidə” surəsinin 55-ci ayəsidir.